• Historia szkoły

        •  Historia szkoły w Górze Puławskiej rozpoczyna się w roku 1915. Do tego czasu dzieci uczęszczały do szkoły w Bronowicach. Za czasów carskich na terenie gminy istniały szkoły w Bronowicach
          i w Zarzeczu. Dopiero po wkroczeniu wojsk austriackich na tereny Królestwa Kongresowego, została otwarta szkoła również w Górze Puławskiej. Początkowo mieściła się ona w czworakach dworskich, a potem przeniesiono ją
          do drewnianego domu, który był asnością Wydziału Powiatowego Kozienicach. 

          W roku 1930 szkołę przeniesiono do pałacu myśliwskiego po dawnych książętach, który stał na górze w parku. Nauka trwała tam do rozpoczęcia II wojny światowej. W trakcie działań wojennych pałac został zbombardowany. Dalsza nauka odbywała się w domu parafialnym, którego wojna również nie oszczędziła. Potem dzieci uczyły się w domu doktorowej Mereczyńskiej. Pomieszczenia tej szkoły okazały się niebawem za ciasne, ponieważ uczyły się tu dzieci prawie z całej gminy. 

           

            

           

        • Zimą 1946 roku kierownik szkoły Roman Zadura poddał rodzicom projekt sprowadzenia baraku. Projekt tenże jednogłośnie przyjęto. Latem przy finansowej pomocy Inspektora Szkolnego i Biura Odbudowy
          w Kozienicach postawiono barak na placu obok lasu. W roku 1946/47 w baraku tym uruchomiono 7 oddziałów szkoły podstawowej. W czerwcu 1947 r. pierwsi powojenni absolwenci opuścili drewniane ściany baraku ze świadectwami ukończenia pełnej szkoły podstawowej. 

          Idea pobudowania nowej szkoły kiełkowała w umysłach ludności, gdyż w baraku było za ciasno. Jednak o rozpoczęciu budowy nie mogło być mowy z powodu ubóstwa ludności. W baraku dzieci uczyły się 15 lat. Dopiero w roku 1955 z inicjatywy kierownika szkoły Romana Zadury i nauczyciela Władysława Kowalskiego zwołano zebranie mieszkańców Góry Puławskiej, Jaroszyna i Sadłowic. Na tym zebraniu 23.10.1955 r. uchwalono opodatkowanie na budowę szkoły w wysokości od 300 do 500 zł od rodziny oraz obowiązek udzielania pomocy przy budowie w postaci fizycznej pracy. Zaczęto jednocześnie starania o zdobycie placu pod budowę. Jedyną placówką, nadającą się do tego celu, okazał się park na górze. 

           

           

        • Po usilnych staraniach dzięki poparciu władz otrzymano wydzielony z Państwowego Funduszu Ziemi obszar wielkości 3 hektarów. Brak było jednak gotówki na budowę. Zebrane od ludności kwoty wystarczyły zaledwie na opłacenie dokumentacji technicznej. Dzięki staraniom i zabiegom nauczyciela Władysława Kowalskiego przy poparciu pana Kisielewicza, wiceprzewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej uzyskano milion złotych. Wtedy o rok wcześniej niż przewidywał plan inwestycyjny, rozpoczęła się budowa; trwała ona dość długo. Wiele czasu zajęło wykopanie fundamentów, ponieważ teren jest skalisto-wapienny. Przedsiębiorstwu Budowlanemu brak było robotników, dlatego często z budowy zabierano ich do innych budów bardziej zaawansowanych. Brak było również koordynacji między wykonawcami i podwykonawcami. Dopiero wysłana przez Komitet Budowy delegacja w składzie R. Zadury, W. Kowalskiego, J. Suszka, J. Krzemińskiej poprawiła sytuację i budowa ruszyła. W końcowym jednak etapie zabrakło kredytów na dalsze prowadzenie robót. Groziło to zatrzymaniem budowy. Aby uzyskać kredyty, do Lublina udała się czteroosobowa delegacja w składzie R. Zadury, A. Bielaka, Z. Mizaka, W. Kowalskiego. Spotkała się ona z pełnym zrozumieniem w kuratorium. Przerzucono fundusze z innych powiatów na dokończenie budowy szkoły w Górze Puławskiej. Pozostało już tylko zabezpieczyć znajdujące się przed szkołą urwisko, zniwelować teren, czyli usunąć pozostałości po dawnym pałacu. Tego dokonał Komitet Budowy, wykorzystując fundusze społeczne. 

        • Był dzień 12.11.1962 roku kiedy to w wypełnionej po brzegi sali gimnastycznej odbyła się uroczystość otwarcia nowej szkoły w Górze Puławskiej, której nadano imię Drugiej Dywizji Piechoty 1 Armii Wojska Polskiego.